 |
| Dit is het mexicaantje met een verhaal en ook het vertrekpunt voor mijn opdracht van mijn studie aan de academie. |
Dit beeldje stond in de jaren 70 in de erker van het huis van mijn grootouders. Ik moest op mn tenen staan om het te kunnen zien en deed dat dus ook altijd. Fascinatie op 6-jarige leeftijd!! Klein, klein raar beeldje, koud en wit , van een glad soort steen, een mannetje met veel verdriet, hij huilt onder zijn hoed. Zijn hoed met een veel te klein dopje trouwens. Daar past zijn hoofd nooit in!! Raar...er wringt iets,er irriteert iets maar altijd , altijd moest ik er naar kijken.
Mijn grootouders overleden kort daarna, het huis kwam te koop. Wat?? Maar niet mijn beeldje!!!
Ik stal het.. of nee, ik redde het! Sindsdien is het 35 jaar stilletjes in mijn bezit. Niemand heeft het gemist. Denk ik.
Ik weet nu allang dat het een slapend mexicaantje verbeeldt, meegebracht door mijn grootvader tijdens één van zijn vele zeereizen.
Pen op papier, A3 formaat.
Potlood en aquarel, A3 formaat.
Pen en aquarel, A3 formaat.
