studeren is ook nadenken.

Studies in mijn dummie. Ik ben aan het werk met grafiet, houtskool en conté.    

Bezig geweest met lezen over Jan van Schoonhoven. Een kunstenaar die als finishing touch in zijn werk gaat staan en er op trapt. Ik denk dat ik nog over vele drempels heen moet om dat te kunnen-willen-durven...

Toch is zijn werk heel boeiend. Het spreekt me aan vanwege vorm en compositie. Ook het reliëf is een oude liefde van me.
Het beeld lijkt te dansen voor mijn ogen, het beweegt in een oneindige beweging en het geometrische en ritmische geeft een fijn gevoel in mijn hart.
Wat is er veel veranderd, het lijkt net of ik opnieuw heb leren kijken. Alphonse Mucha was mijn idool en er was niets beter dan figuratief tekenen. Maar het ouder worden en natuurlijk het onderwijs in de kunsten hebben een verandering teweeggebracht die ik nooit had kunnen vermoeden.
Ik ben er erg blij mee en voel me vrij op een bepaalde manier die even niet nader valt uit te leggen.

Nieuw spoor?

Een experiment in mijn dummy met zacht grafietpotlood en O-I inkt. Het gekke is dat je deze tekeningetjes op alle manieren kunt draaien. Elke keer ligt het zwaartepunt ergens anders.
Ik stel me voor dat ik hierop doorga en dan groot en met houtskool. Of in kleur.
Zit ik op een nieuw spoor??

In de verte moet ik denken aan de boomschors die ik eens fotografeerde in Zweden, maar dan geabstraheerd.
                                                                                                         

 Jassen aan een kapstok? Of vreemdsoortige vellen of huiden die hangen te drogen? 
We gaan er meer van zien.

Amy Casey met link

  Ik heb iets geweldigs ontdekt!! Precies in mijn straatje!
 Een schilderes Amy Casey , maker of precarious worlds. Check t zelf! Klik op de link!

Amy Casey

Inspiratie

 Dit is werk van Ad van Campenhout Tilburg, 1957

                                                                    Dit eerste werk dateert uit 1998 en het tweede uit 2009.

Het is interessant om te zien hoe de werken verschillen, is het eerste nog redelijk strak en zelfs een beetje kubistisch,ziet het tweede er zeer organisch uit en lijkt meer een eenheid te zijn. Deze werken zijn gemaakt op groot formaat en met houtskool. Ik vind het erg mooi en dat bedoel ik letterlijk. Het is net of er een natuurlijke schoonheid wordt uitgebeeld, aan één kant alledaags en aan de andere kant zelden te zien, zo bijzonder. Als ik dit zie wil ik op zoek naar meer, waar is de rest van dit prachtige, grillige natuurschoon. Mooi en beangstigend tegelijkertijd.

dummy

Een nieuwe lino gesneden. Hier staan wat voorstudies van in mijn dummy. Sommigen zijn gemaakt met pen en oost-indische inkt, anderen gewoon met potlood. Jammer dat de foto's onscherp zijn, het fijne karakter van de schetsjes is niet goed te zien. De lino is 40x40 en ik ga het vrijdag op school nog afdrukken! Yes!!

 De bedoeling is een sfeer of eigenlijk een voelbare omgeving te creëren waar de gestalte opdoemt van wat de Mexicaan zou kunnen voorstellen. Deze hoeft niet als zodanig herkend te worden maar is opgegaan in zijn omgeving.
De fijne lijnen, vooral de lange, geven me een fijn gevoel.
Was ik eerst van mening dat mijn beeld een verticaal karakter moest krijgen, denk ik nu anders. Ik moet de ruimtelijke werking in de gaten houden en heb daarbij ook horizontale assen nodig en een a-symmetrische vlakverdeling. 

.

Gustave Doré

 

Helemaal in to de kunst van de grafiek. Mijn hart verloren in het grafieklokaal aan de geur van inkt, de machines, alle gereedschap en materialen..geweldig om daar aan het werk te zijn.

Houtgravures van Doré bestudeerd, wat een vakman. En wat een mooie beelden bij La Divina Commedia van Dante. Arachne bijvoorbeeld, die in de Hel moet verblijven tussen de andere hoogmoedigen omdat zij de godin Athene mishaagde en alle eer van haar prachtige spin - en weefwerk voor zichzelf opeiste. Athene veranderde haar volgens de mythe in een spin maar Dante verhaalde van een half spin- half meisje.

 

 

Doré beeldde haar af met dramatisch achteroverhellend hoofd en armen. Je blik gaat van de onaangedane Vergilius (een Romeinse dichter, symbool voor de menselijke filosofie) naar de geknielde Dante die in meelij neerkijkt op Arachne, die baadt in een licht zodat ze het middelpunt is. Om haar heen meer hoogmoedigen, minder goed uitgewerkt en klaar om in de achtergrond op te gaan. De narratologie spreekt me zeer aan en is reden geweest om de hele Komedie uit te spitten.

Daar heb ik een werkstuk van gemaakt voor het vak Kunstbeschouwing en heb ik veel plezier mee gehad. Het was een hele klus om deze beelden te verklaren op het gebied van morfologie en iconografie, maar erg leuk!